Zarządzający transportem dużym i małym
W Polsce działa ponad 36 tys. firm transportowych, tak wynika z raportu GITD za miniony 2020 rok, to jednak zazwyczaj niewielkie przedsiębiorstwa o flocie liczącej przeciętnie poniżej 10 pojazdów. Nieco ponad jedna trzecia takich firm dysponuje flotą tylko od 2 do 4 pojazdów. Dla porównania są też giganci, np. Hegelmann Transporte Poland właśnie pochwalił się największą w Polsce flotą własnych pojazdów. Ma ona liczyć ponad 2000 ciężarówek. Firma zatrudnia w Polsce 3900 osób, w tym 3200 kierowców.
Jednym z podstawowych wymagań działalności każdej licencjonowanej firmy transportowej jest wyznaczenie lub powołanie co najmniej jednej osoby zarządzającej jej operacjami transportowymi. Obowiązek wyznaczenia w firmie transportowej osoby zarządzającej transportem wynika z Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 1071/2009.
Zarządzający transportem musi być osobą fizyczną o dobrej reputacji i posiadającą odpowiednie kompetencje potwierdzone Certyfikatem Kompetencji Zawodowych. Osoba taka powinna też mieszkać w jednym z państw członkowskich Unii. Co ważne, taki zarządzający transportem musi w sposób rzeczywisty i ciągły zarządzać operacjami transportowymi przedsiębiorców zajmujących się transportem drogowym. Obowiązków ma wiele: od utrzymania i konserwacji pojazdów, sprawdzania umów i dokumentów transportowych, sprawdzanie procedur związanych z bezpieczeństwem po podstawową księgowość i nadzór nad pracą innych osób.
Zarządzający transportem w mikrofirmach na podstawie umowy cywilnoprawnej
A jak wygląda sytuacja osób zarządzających transportem w mikroprzesiębiorstwach?
Mikroprzedsiębiorca w rozumieniu ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późniejszymi zmianami) może, bez wyznaczania zarządzającego transportem w drodze umowy o pracę, wyznaczyć poprzez umowę cywilnoprawną osobę fizyczną uprawnioną do wykonywania zadań zarządzającego transportem w jego imieniu, jeżeli osoba ta spełnia odpowiednie warunki (art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009). Co warte podkreślenia, taka osoba zarządzająca transportem może kierować operacjami transportowymi w nie więcej niż czterech różnych firmach, których połączona flota pojazdów liczy ogółem nie więcej niż 50 sztuk.
Mikroprzedsiębiorca – kto to?
Jak wynika z art. 7 c ustawy o transporcie drogowym Dz.U.2019.0.2140, uprawnienia do wyznaczenia w ten sposób zarządzającego transportem ma jedynie szczególna kategoria przedsiębiorców – mikroprzedsiębiorcy. Art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, Dz.U.2021.0.162 definiuje mikroprzedsiębiorcę jako takiego, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał dwa warunki:
– zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników i
– osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości 2 milionów euro.
W praktyce, z uwagi na bardzo wysokie progi limitów finansowych, zawartych w tym przepisie, taka kategoria mikroprzedsiębiorcy dotyczyć może większości polskich firm transportowych działających na rynku.
Podsumowanie:
Zarządzający transportem dysponując swoim Certyfikatem Kompetencji Zawodowych może użyczyć go mikroprzedsiębiorcy i wykonywać swe zadania w jego firmie. Osoba ta może kierować operacjami w nie więcej niż czterech przedsiębiorstwach jednocześnie. Działania te mogą być wykonywane, gdy połączona flota tych firm liczy nie więcej niż 50 samochodów. Dlatego warto aby przedsiębiorca przed zawarciem umowy otrzymał na piśmie oświadczenie od osoby użyczającej swojego certyfikatu, w którym będzie zawarta informacja, że osoba ta będzie zarządzać w sumie flotą nie większą niż 50 pojazdów w nie więcej niż czterech firmach.
Czyli mikroprzedsiębiorca (w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców), może wyznaczyć osobę fizyczną, jako zarządzającego transportem w swoim imieniu. Osoba ta musi mieć odpowiednie uprawnienia, a pracodawca musi zawrzeć z nią umowę cywilnoprawną (np. zlecenie czy cały etat, 1/2 lub tylko 1/8 etatu).
